28.
| 1 | Sed quid dicam de Apostolo, cum ipse Dominus clamet per prophetam: Audite me, populus meus. |
| 2 | Qui scitis iudicium, quorum in corde lex mea est (Esai. LI, 7). |
| 3 | Deus dicit: Audite me, populus meus. |
| 4 | Qui scitis iudicium; Auxentius dicit: Nescitis iudicium. |
| 5 | Videtis quia iam Deum contemnit in vobis, qui sententiam coelestis refutat oraculi? Audite me, inquit, populus meus, dicit Dominus. |
| 6 | Non dicit: Audite, gentes. |
| 7 | Non dicit: Audite, Iudaei. |
| 8 | Iam enim populus Dei qui fuerat, populus erroris est factus: et qui populus erroris erat, populus Dei esse coepit, quia in Christum credidit. |
| 9 | Iste ergo populus iudicat, cuius in corde lex divina est, non humana: lex non atramento scripta, sed spiritu Dei vivi: non in charta exarata, sed in corde signata: lex gratiae, non cruoris (II Cor. III, 3). |
| 10 | Quis igitur vobis iniuriam facit, qui recusat vestram, an qui eligit audientiam? |